We zijn allemaal scheppers. Dat wat ooit begonnen is als een idee, een mogelijkheid een droom, wordt uiteindelijk materie. Oftewel het bewustzijn was er eerst; materie komt voort uit de geest.

En als we dan met z’n allen deze wereld scheppen, waar hebben we dan commentaar op? Op de wereld die we zelf hebben geschapen…  Ja maar, zul je misschien denken, roepen zelfs, dat ligt niet aan mij. Het is de overheid, de ander, de situatie. We stoppen graag alles in afzonderlijke hokjes. Elk hokje krijgt een label en een “juiste” verklaring waarom je een bepaalde mening hebt (en vaak waarom de ander zo enorm “fout” zit). Mag ik je uitnodigen dit ruimer te gaan zien?

Het leven bezien vanuit een hokje

Hoe ziet het plaatje eruit als we de wereld in hokjes verdelen? En in het bijzonder wat is hierin de weerslag op je gezondheid? Je kan dat heel goed bij jezelf en anderen opmerken door goed te luisteren naar de manier waarop we ons uitdrukken: ik heb die verkoudheid van jou overgenomen, niemand mag aan mijn buik komen, ik heb hoofdpijn, ik heb slecht geslapen vanwege de volle maan. Er is een continu aftasten van wat er opvalt en wat waar te plaatsen of te verklaren. We zijn zo gewend om dat in brokjes en afzonderlijke hokjes te verdelen dat dit juist geen helderheid en antwoorden geeft, maar maakt dat je in kringetjes blijft lopen en de symptomen steeds opvallen, en er niet gekeken wordt naar de diepere oorzaak.

Oprekken naar het grotere geheel geeft vrijheid

Het benoemen of ervaren van de afzonderlijke delen, ontneemt je het zicht op het grotere geheel. En het impliceert een scheiding: dat wat opgemerkt, ervaren wordt, scheidt je af van de rest. Zoals een orgaan een onderdeel is van het gehele lichaam en niet op zichzelf staat. Een gevoel, een emotie niet op zichzelf staat. Deze tijd nodigt uit om naar binnen te gaan en jezelf vragen te stellen wat wil ik, wie ben ik en waar wil ik naartoe. Hoe pak ik dan mijn power terug, hoe neem ik mijn verantwoording? Door dit te benaderen van het grotere geheel, zal je ontdekken dat je jezelf veel ruimte geeft. Zodra je bemerkt dat je vanuit een hokje denkt, vergelijkt, verwijst, kan je direct opmerken dat je jezelf daarmee en van je power berooft en van je vrijheid om ruim en creatief te kunnen denken.

Hoe kunnen we al onze kennis en wijsheid echt gaan benutten?

Denk maar eens aan dat schrikbarend veel mensen dat aan de medicatie is, zich depressief voelt, doelloos is, uit balans, dat lijkt exponentieel toe te nemen. Alsof we juist steeds minder grip hebben op onze eigen gezondheid, innerlijk weten en het contact met het geheel. Ondanks dat er heel veel mogelijk is, kennis en ervaring is op medisch gebied. Zolang er gekeken blijft worden naar de afzonderlijke symptomen, komt de onderliggende oorzaak niet aan de oppervlakte. Zolang we onszelf en anderen als losse delen zien, in vakjes willen stoppen is er geen totaal plaatje. Hierdoor blijf je verward achter. Je gaat van het kastje naar de muur, oftewel van vakje naar vakje. Dit leidt tot een bepaalde verstarring. Enerzijds dat wat er zich in het vakje afspeelt dan gaat dat alleen over dat specifieke onderwerp (denk aan een specialisme van een arts) en anderzijds zal degene die denkt dat ie in dat vakje de oplossing wil vinden (bv een patiënt) heel veel druk leggen om dat daar ook te vinden. En het zal niet de eerste keer zijn dat als je niet mee wil in het hokje, je de boodschap krijgt: zoek het dan maar uit met je probleem.

Even voelen

Alles start met jezelf weer zien als geheel, binnen het grotere geheel. Jij zelf als mini universum binnen het universum. Probeer het maar uit: ga naar een afzonderlijk probleem in jezelf en richt je daar op en vergelijk dat met hoe je je voelt als je jezelf als geheel voelt en ervaart en daarin je probleem ervaart. En dan jezelf als onderdeel ervaren van het grote geheel en wat gebeurt er dan? Zelf verantwoording nemen voor je gezondheid, dat geheel in eigen hand nemen. En daarbij kan je hulp vragen zowel regulier als alternatief.

Oefenen in vertrouwen

En oefen eens met het volgende: zodra je je iets afvraagt over een ander, bijvoorbeeld is deze persoon wel te vertrouwen? Neem dan een stap terug en zie dat je zojuist je power weg hebt gegeven en in een verward bent geraakt in een vorm van onderscheid maken door iets in een hokje te willen kunnen duwen en je het loskoppelt van het geheel. Maak eerst weer contact met jezelf en dat jij zelf alles in je hebt om een beslissing te nemen als het zover is. Dat jij in principe op elk moment een juiste keuze kan maken. Een keuze die je niet laat afhangen van een ander, die je niet laat afhangen van het idee dat er in goed en fout moet worden gedacht. Je alleen kan kiezen wanneer je iets hebt gelabeld en weggestopt in een vakje.

De volgende stap is dat je jezelf realiseert dat jij heel veel invloed hebt op hoe jij je voelt, hoe je in een situatie zit en welke richting het op gaat. Je kan nu bewust sturen. Dat je altijd schept en aan het creëren bent is al een bijzonder magisch idee, maar dat je zelf die toverstaf in handen hebt is natuurlijk wel heel bijzonder.