EEN MENS ZONDER VERLANGEN
De Boeddha zei ooit: “mijn macht, de bron van mijn macht, alles wat zo opvalt aan mij, vind ik in mezelf. Ik bezit niets anders dan mijzelf en dat is genoeg. Ik ben vervuld. Ik ben vervuld, ik verlang niets meer. Ik ben een mens zonder verlangen”.
Wanneer je één bent met het leven zelf, met jezelf én het leven, ontvouwt het leven zich van binnenuit, als vanzelf
TOEGEDEKT VERLANGEN
Een mens zonder verlangen. Ben jij dat? En ben je er weleens eentje tegengekomen? Ik in ieder geval niet. Zelfs mensen die voortdurend praten over wat ze niet willen, hebben een toegedekt verlangen naar wat ze wel willen.
Je hebt nu vast al zin in een vakantie waar je naar uit ziet. Of een leuke koffie afspraak. En wie weet durf je groot en ruim te dromen en verlang je naar een groot huis, een droom partner, de ideale baan of wat dan ook. Wat doe dat met je? Zit er verschil in je soorten verlangens?
IS HET VAN JOU OF VAN EeN ANDER
Het maakt eigenlijk niet uit waar je kijkt, wat je opent of met wie je praat: ga eens na hoe vaak je wordt uitgenodigd iets te verlangen, iets te willen, iets te dromen. De buitenwereld lijkt wel ingericht om verlangens aan te wakkeren en op te roepen. Het is daardoor bijna niet voor te stellen dat je geen verlangen hebt. En als je ze hebt en denkt dat ze onmogelijk dan wel niet haalbaar of realistisch zijn, dan biedt er altijd wel iemand een training aan om je te helpen je dromen waar te maken. Ik bedoel dit echt niet cynisch: deze dynamiek van verlangen bewust opwekken en je er dan mee “helpen”, heeft me juist enorm aan het denken gezet.
VRIJHEID
Boeddha de mens zonder verlangen tegenover onze “alles is mogelijk” maatschappij. Of speelt er nog wat anders? Wat leveren gedachten aan verlangens jou op? Of neemt het iets van je af? Ken je jezelf voldoende goed om te weten wat je verlangens zijn? Of zou het zo maar kunnen, dat, als je jezelf echt kent, je je verlangens vanzelf opgeeft. Of dat ze niet eens meer in je opkomen. Wat een vrijheid!
De bron van macht en kracht zoals Boeddha zegt zit in jezelf. Ken jezelf, weet wie je bent en je weet wat je te doen hebt. Hier zijn geen verlangens voor nodig. Je gaat op pad vanuit een gevoel van innerlijke vrijheid. Vanuit het oneindige veld van bewustzijn. Van het leven zelf.
geen verlangen hebben is ok
Onlangs hoorde ik een teacher spreken over verlangens en dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat je deze hebt. En dat het juist je verlangens zijn die je lastig vallen, die maken dat je je niet op je gemak voelt. Ik zat direct op het puntje van mijn stoel. Ik hou me namelijk altijd wat op de achtergrond als het gaat over verlangens en dromen of wanneer de vraag wordt gesteld waar droomde je vroeger van. Dan komt er bij …. Niks. Ik ging er daarom maar vanuit dat ik met een verlangen defect geboren ben.
waar heb je precies last van
De teacher speelde met de vraag van een leerling die aangaf: ik voel me zo verward, omdat ik niet weet wat ik wil. Want dat krijg je er van dus: als je in een wereld leeft waarin iedereen blijkbaar alles moet weten en verlangen en dromen. Daar druk doende mee is en iedereen op de hoogte stelt van hoe het ermee staat. Ik ontmoet echt heel veel mensen die niet weten wat ze willen en daar flink veel last van hebben. Of denken last te hebben van het niet weten. De vraag is: WAAR heb je nu echt last van?
wat vertellen je verlangens
Misschien heb je geen doel? Misschien voel je je ongelukkig, ben je eenzaam, ben je moe. Misschien zijn er gedachten en gevoelens waar je geen raad mee weet. Wat is het nu precies? Zolang je deze vraag niet kan beantwoorden zal je last hebben van verlangens, dan vallen dergelijke vragen je letterlijk lastig. Ga maar na hoeveel ruimte en tijd ze van je vragen en waar je focus ligt.
de opluchting van vervuld verlangen
Maar laten we nog even terug gaan: het verlangen hield je net zolang bezig tot het verlangen vervuld werd. Herkenbaar dat een verlangen je heel erg kan “bezig houden”? En wat gebeurt er als het verlangen eindelijk werkelijkheid wordt? “AAAhhh, wat een opluchting, hèhè”! “ Tjonge, jonge dat was me een bevalling”. Gaat het dan om het verlangen of om de opluchting dat je het verlangen niet meer hebt? Ga maar eens voor jezelf na. En wat gebeurt er met je als je je verlangen niet waarmaakt? Verlangens die als doel hebben je gelukkig te maken, navigeren je meestal regelrecht naar je ontevreden voelen. Je hebt het geluk buiten je geplaatst in plaats van in jezelf.
spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Vanuit dat perspectief veroorzaakt verlangen juist veel ruis. Het is de persoon die een gedachte vastgrijpt (aan iets wat je zo maar kan verlangen van een ijsje tot een vliegtuig) en denkt er wat mee te moeten. Dat komt niet uit je essentie energie, dat komt door de persoon, de identiteit die je je hebt aangemeten en die wat wil. En hier is natuurlijk niks mee, zolang je er zelf maar geen last van hebt. Maar in de regel is het juist dat wat je identiteit en je mind je aanpraat wat voor de meeste pijn en ellende zorgt.
thuiskomen bij jezelf
Hoe zou het zijn als je je niet weten en je niets verlangen zou toelaten, kan laten zijn? De onzekerheid van het leven zou laten zijn? Je te richten op je innerlijke rust en innerlijk geluk. Hoe zou het zijn als je echt thuis bent bij jezelf? Je hoeft niet naar buiten je hoeft zelfs niet naar binnen, dat zijn allemaal bewegingen van jezelf af. Sta toe om oneindig tevreden te zijn en de oneindige ruimte te ervaren van het niet(s) willen. Om van daaruit je leven zich te laten ontvouwen.
begeleide oefening
Ik heb een mooie begeleide oefening voor je opgenomen om je eigen web van verlangens te onderzoeken en te helpen loslaten als je daar aan toe bent. Je zal ontdekken wat het je aan innerlijke rust en geeft en je weer thuisbrengen bij jezelf. De link vind je hier. STAP UIT HET WEB VAN VERLANGEN
Recente reacties