Altijd kiezen in vertrouwen

Altijd kiezen in vertrouwen

Kiezen vanuit vertrouwen; dat is de eerste zin die ik vannacht schreef. Ik werd wakker met een overweldigend gevoel van helderheid. Ik pakte pen en papier midden in de nacht en heb vluchtig geschreven wat me duidelijk werd. Mijn ervaring is nog voelbaar in mijn systeem. Woorden geven aan gevoel, blijft een uitdaging. Bij deze een poging.

Heel diep voelen

De ring om mijn vinger, die ik twee dagen geleden kreeg van mijn jongste dochter, herinnert me aan het gevoel. Het staat hier symbool voor. Dat wisten we toen we deze ring zagen. Het was een heel bijzonder moment, wat ons allebei diep raakte. Midden in de winkel, maar deed er niet toe; die waren we toch even vergeten op dat moment. De ring wordt nu gevoed met de energie en de inzichten van de nacht en zal deze energie weer afgeven aan mij als ik het mocht vergeten.

Geïnspireerde of geconditioneerde actie?

Wat ik heb geschreven was niet nieuw. Wat het verschil maakt is dat het nu van binnenuit komt. En niet dat het een reactie van mij is op iets wat ik hoor of lees en het er het mijne van denk en vind. Het verschil tussen geïnspireerde actie of geconditioneerde actie. Het verschil tussen geconditioneerde liefde en geïnspireerde liefde. Het is niet afhankelijk van een persoon of conditie. Het komt vanuit de bron in mij en wil haar weg vinden naar buiten. Vanuit pure liefde, pure helderheid en inspiratie, pure blijdschap en lol. Dat klinkt wellicht wat hoogdravend en ik zal echt niet altijd in zo’n jubel stemming zijn. Waar het om gaat is, dat ik er wel steeds voor kan kiezen om me daar op af te stemmen. Van daaruit te vertrekken en wel zien waar ik uitkom.

De angst om te verliezen

Een manier om moeilijke keuzes te maken, het hoofd te bieden, is je af te vragen of je op zo’n moment kiest en handelt vanuit vertrouwen in het grotere, hogere, het goddelijke of op iets wat op aarde gebeurt. Bijvoorbeeld het kiezen voor een specifieke baan of twijfel over een relatie. Iets waar je heel graag aan vasthoudt omdat je denkt dat als je dat loslaat je zo’n beetje alles verliest.

In ellende blijven hangen is geen optie

In de ellende en twijfel blijven hangen is geen optie dat weet je. Je voelt je energie wegtrekken. Er is geen helderheid en de emoties en gedachten nemen je overal mee naar toe. Je bent de verbinding met wat je er zelf van vindt kwijt. Stel dat het je dwingt om bij je vertrouwen op het goddelijke, het grotere, het ontastbare te blijven. Misschien omdat je gewoonweg niet meer weet wat je moet doen. Dat je dat gevoel, die staat eerst veilig moet stellen, dat zo groot mogelijk te maken. Omdat je weet dat als je daar zit er vertrouwen is, je je veilig voelt, alles eigenlijk goed is. Ergens in jou weet je dat dat waar is. Hoe sta je dan tegenover je dilemma?

Hallo spirituele ik

Je “aardse” (dat wat je kan zien, proeven, ruiken, aanraken en voelen) keuzes, behoren altijd in overeenstemming te zijn met je goddelijke keuzes. Of zoals Marianne Williamson beschrijft in “Troostrijke tranen”, “Dat medicijn is een wonder. Het is de omslag waarbij je je niet meer vereenzelvigt met je lijdende ik, maar je vereenzelvigt met je spirituele ik. Door die mentale “verlichting” wordt het vuur van God in jou ontstoken, een vuur dat op den duur elke gedachte die je pijn doet zal branden”.

Herstel de verbinding

Bij twijfel, vertwijfeling, heftige emoties, ga je eerst terug naar het herstellen van de verbinding met jouw lijn naar het goddelijke. Eigenlijk verbind je jouw goddelijke energie met die van het universum. Het is als aansluiten op een enorm liefdevol net vol bewondering en potentie. Je zult hier op moeten leren vertrouwen. Zorg dat je daar helemaal op afgestemd bent. Zodra je het vertrouwen en het contact met het hogere hebt hersteld is eigenlijk ook de verbinding met jezelf weer hersteld. Zo simpel? Ja, in principe wel. Ik denk alleen dat niet iedereen de moed heeft om zich over te geven aan het goddelijke, het hogere. En begrijp me goed: ik ben niet aangesloten bij een religieuze club of iets dergelijks. Ik ben nergens bij aangesloten. Althans niet hier op aarde.

Weersta de verleiding

Je zou kunnen zeggen dat alles wat jou nu vraagt, uitnodigt, daar van af te wijken, een verleiding is die je zou moeten weerstaan. Je kunt er namelijk op vertrouwen dat het je ongelukkig maakt. Ik was me een lange tijd niet bewust van deze keuze optie. En van de kracht! Elke “verleiding” zorgt voor onrust, pijn en angst EN voor een dieper onderzoek naar wie ik ben en wat werkelijk belangrijk voor mij is. In essentie was ik altijd bezig met: hoe kom ik van mijn angst af? Ik heb daardoor super veel mogen onderzoeken en veelal in de verkeerde plekken. En ja dat heeft me heel veel geleerd. Niet alleen wat wel, maar ook wat niet werkt. Maar laat me teruggaan naar de ervaring en het contact maken en vertrouwen op en overgave aan goddelijke energie. Jij bent de enige die kiest. Jij bent degene die kiest en ook de keuze moet maken!

Overgave en verbinding

De avond ervoor had ik opgemerkt tijdens een soul retreival die ik met mezelf had gedaan in het bos, dat ik een andere keuze voorop had gesteld. Ook nu was het enorm moeilijk voor me om de keuze te maken voor de overgave. En dat gevoel was nu juist wat me zoveel ellende opleverde. Het was duidelijk wat mijn keuze mocht zijn: overgave en verbinding. En een keuze is alleen een echte keuze, als je een 100% ja hebt. Tot die tijd ligt er angst op de loer. Je wilt toch escapen, omdat je ergens bang voor bent.

Innerlijke vrijheid

Angst trekt je altijd weg van je enlinement. Van de verbinding met jezelf, trekt je weg van vertrouwen en van liefde. Wie weet komt er wel geen enkele goede reactie of creatie uit angst. Ik weet het niet. Maar voor mij voelt het niet goed dat te doen. Dan maar wachten. Het vernieuwde gevoel, geeft me kracht. Het maakt me vrij. Innerlijk vrij. Dit is wat ik nu niet meer los wil laten. Ik zal daarvoor moeten breken met het verleden.  Innerlijk vrij betekent dat ik elk moment, in het moment de verbinding voel met mezelf en het goddelijke en de aarde. En dat er niets of niemand is die me daar van kan weerhouden.

Afstand nemen van het verleden

Ik zal afstand mogen nemen van het verleden, afstand van de controle (want die heb ik sowieso niet!), afstand van een gewenst resultaat. Ik moet het allemaal laten gaan.  Als ik weer ga fixen of de noodzaak voel uit te leggen al dat een teken zijn dat ik dat juist niet moet doen! Ook als ik naar wantrouwen, angst of frustratie wordt gelokt moet ik stoppen. Je begeeft je dan op de plek van de aardse verwarring (zojuist bedacht woord).

Het kind in je helen

En dat is het gebied waar je terechtkomt als kind. Althans dat vind ik. Ik denk dat geen een gezin heilig is en dat er altijd onverwerkte zaken spelen. Als kind word je direct opgezadeld met een hele berg verwarring. Het lijkt me super logisch dat je dan al snel angst en twijfel gaat ervaren. Ik denk dat als je het verlangen voelt hier los van te komen een ieder een aardig pad mag lopen. In het hier en nu kun je jezelf wel steunen. Jezelf keer op keer verbinden met je zelf, het grotere de aarde. Ik vermoed dat dat bedoeld wordt met het licht zien. Je bent dan licht.

Ga niet in je pijn zwemmen

Het meest pijnlijk dat je jezelf aan kan doen is bij twijfel en verdriet is in de aardse verwarring pot  roeren. Je zult dan meer krijgen van wat er in de pot zit. Het zal blijven bij wat er in de pot zit. Laat de pot voor wat het is. En ga als een speer je verbinding herstellen. Sterk je vertrouwen en geef je over. Daarna zie je wel weer verder. Wat had ik dit graag eerder geleerd en ermee geoefend. Blijkbaar moet je soms echt tot aan het randje van het ravijn geduwd worden wil je beseffen dat je echt voor 100% voor jezelf moet gaan kiezen.