Dankbaar voor het leven

Eerlijk gezegd heb ik dat best een tijd heel lastig gevonden: dankbaar zijn voor het leven, voor mijn leven. Twee pittige onderwerpen: Hét leven en MIJN leven. Dat is nogal wat. Ik heb dat moeten leren.  Er zat niet iets in mij dat vol herkenning, direct aanging en enthousiast werd. Ik kan dat niet faken. Ik hield me daarom altijd wat stil als mensen zeer uitbundig lieten weten hoe dankbaar ze waren en met welk een gemak ze dat tot uitdrukking brachten. Enerzijds dacht ik: wauw dat wil ik ook en anderzijds dacht ik: is dit echt of is dit nep? Wat hebben zij wat ik niet heb? Ik wist namelijk ergens wel dat dat heel gezond en goed is om dankbaar te zijn, maar het lukte gewoon niet. Ik ben daar echt naar opzoek gegaan. En ik wilde het op mijn eigen manier ervaren en tot me nemen.

Oefenen

Heb je dat ook dat er iets in je kriebelt, een stemmetje, een alarmbelletje, in je aangeeft: hier moet je wat mee. Dit is belangrijk. Je weet nog niet wat, maar het komt steeds terug. Het laat zich niet zo makkelijk wegduwen. Ik had dat met dankbaarheid. In Boeddhistische literatuur kwam ik dankbaarheid voor het leven vaak tegen. Tich Nhat Hahn, bijvoorbeeld, zo’n lieve zachtmoedige man, die vertelt over omgaan met boosheid en met de aarde. Dat is dan “nog even” oefenen voor mijzelf, om tot een dergelijke compassie en inzicht te komen. Onderzoeken, laten inwerken, losweken, mezelf openen, vrijgeven, ermee stoeien: dat ben ik gaan doen. Ik wilde gewoon weten hoe het zat.

Vanzelfsprekend?

Zo kwam ik er achter dat er een lijntje loopt tussen dankbaarheid en vanzelfsprekendheid. Dat laatste dat begrijp ik goed. Ik vind niet snel iets vanzelfsprekend en zie dat als een groot goed. Het houdt me wakker. Het maakt dat ik het mysterie van de aarde, van ons menszijn steeds weer met open mond aangaap. We lopen, staan, stoppen van alles in onze mond en vinden het geheel vanzelfsprekend dat ons lichaam gehoor geeft aan onze impulsen, braaf luistert en verteert, zonder dat je daar ook maar iets voor hoeft te doen. Wauw. Er gebeuren op aarde zoveel zaken waar wij mensen niets, maar dan ook niets voor hoeven te doen, en dat gewoon doorgaat. Het loopt, het draait. Het is helemaal perfect. En wij vinden het zo vanzelfsprekend! Ik ben hierdoor gefascineerd.

Opening naar dankbaarheid

Voor mij zat daar een opening: zodra ik me besef hoe mysterieus het leven is, dan val ik bijna van dankbaarheid op mijn knieën. Raar, maar waar, dan is het er opeens wel.  En ook dat zie ik als een mysterie van het leven: opeens opent zich iets waarvan je het bestaan niet had vermoed! Er gebeurt iets wat je nooit zelf had kunnen verzinnen. Het IS er omdat je niet keihard aan het zoeken bent, maar omdat je je opent. Omdat je je openstelt voor het leven. Het leven jou mee laat nemen in plaats van dat je denkt dat jij alles in de hand hebt en kan beïnvloeden. Dat vind ik zo ontzettend leuk aan het leven.

Laten inspireren

Lezen, luisteren, opletten, alles kan leiden tot de juiste inspiratie op dat moment. Je vertelt vol enthousiasme aan je geliefde wat je ontdekt hebt. Dat je door het lezen van een super goed artikel, je opeens snapt hoe het zit met al die dankbaarheid en hoe het bij jou voelt. Vervolgens word je vol ongeloof aangekeken: dit heb ik je al tien keer verteld… Ja, en nu is het kwartje pas gevallen. Dat kan. Sta open voor wat er aangedragen wordt. Zodra het jouw tijd is zal het binnenkomen en kan je er wat mee doen. Tot die tijd, blijf je spelen en ontdekken. Helemaal prima.

Herhaling werkt goed

Zo kwam Barry Long flink bij mij binnen. Ergens midden in een lezing van hem (via You Tube) benadrukte hij met klem: thank you, thank you, thank you! Dat was niet tegen iemand, maar dat was om te benadrukken dat je dat eigenlijk de hele dag mag ervaren, dat je dat tot je door laat dringen. Dat dat super belangrijk is. Dat je dankbaar moet zijn voor je leven, het leven. Juist door de herhaling en dat hij het bleef benadrukken, daardoor bleef het heel goed bij mij hangen en kan ik het heel snel inzetten als ik het nodig heb.

Wat gaan we met het speeltje doen?

Je ziet dat vaak in een film de held of juist de boef, heeft een bijzonder speeltje gevonden en gaat daarmee de wereld in. De boef gebruikt het om zichzelf te verrijken of anderen te plagen. De held helpt er anderen mee of wordt daardoor zelf uit benarde situaties gered. Het feit dat ik dit zo beschrijf geeft wel aan dat ik vind dat ik echt wel wat in handen heb. Het voelt heel stevig. Een groot dankbaar hart in borstkas. Aan de voorkant en aan de achterkant valt me op. Ja, dat vind je misschien gek, maar vaak voelen we meer aan de voorkant dan aan de achterkant en nu voel ik toch heel sterk dat mijn hartchakra totaal geactiveerd is. Voor én achter. Je hoeft natuurlijk niets van chakra’s af te weten om te voelen wat er te voelen valt. En er van te genieten. Waar voel jij het?

Dat wat je sowieso fijn vindt

In het lijf zijn geeft mij altijd bijzonder veel. Van dansen tot Bikram Yoga, massage et cetera. Als het lijf beweegt komt je hele systeem in beweging. En als het dan ook nog eens bewegen is wat je erg graag doet, dan komt er, in ieder geval bij mij, heel veel blijdschap los. En daarmee ligt dankbaarheid direct op de loer en komt dat al snel bovendrijven. Misschien herken je het wel dat je met een grijns op je smoel, je helemaal heerlijk voelt. Dat je als mens bevoorrecht bent om zo te mogen bewegen, genieten en ervaren. Dat er muziek is en andere mensen. Dat er zoveel liefde te delen valt en hoe mooi dat is.

Hoe zit dat bij jou?

Ervaar jij dankbaarheid in je leven en geef jij dat een prominente plaats? Ben je het aan het voeden en aanvullen of neem je het in kleine porties? Wanneer ervaar je dankbaarheid en waar ervaar jij dat in je lijf? Ik hoor of lees het graag.