
Een dag uit het leven van…
Al weken trok Aalscholver mijn aandacht. Zoals een vrouw die zwanger wil worden, overal dikke buiken ziet. Ik had eens een zeer heftige gelukzalige reactie bij het zien van Aalscholver, terwijl ik gedachteloos voorbij een sloot fietste. Ik zag hem zitten, werd op slag geraakt door de schoonheid van zijn verenpakket, het kwam binnen als een soort liefde op het eerste gezicht. Mijn hart was geraakt en open. Ik ben niet eens gestopt, maar bleef fietsen. De ervaring dreef naar de achtergrond.
Aalscholver
In mijn wandelbosje doe ik soms wat oefeningen (niet in de rek en strek sfeer;)), rituelen en andere zaken die me een goed gevoel geven en mij steunen in mijn bewustzijnsproces. Er is daar een heel heldere T-splitsing die uitstekend dient om te onderzoeken wat een keuze mij gaat brengen of niet. Soms is het eigenlijk al helder en krijg ik bevestigd wat ik eigenlijk al weet. Soms ontvang ik verrassende nieuwe informatie. Terwijl ik zondag ochtend wat aan het uitpluizen was op dat bewuste punt, landde Aalscholver voor mijn neus op het water. Hij bleef me aanstaren. Ik staarde terug. Tot een kudde hardlopers aan kwam draven en ik zowel mijn oefening als het contact met Aalscholver verbrak. Ik nam me voor de zoveelste keer voor me te verdiepen in Aalscholver en zijn boodschap in me op te nemen.
Groei door introspectie en kennis van voorouders
Dat moment kwam pas op maandag avond. Nu dus. Ik lig al in bed en besluit toch mijn boek (Luisteren naar dieren van Ted Andrews) te vinden. Jazeker, ik had namelijk al aantal pogingen ondernomen om het boek te vinden. Ik heb toen wel andere zaken gevonden, maar het boek nog niet. Ik had al op het internet gezocht naar informatie over Aalscholver: groei door introspectie en kennis van voorouders. Dat kan nog wat kanten op en ik hoop verdieping te vinden in het boek. Met name over dat stuk van de voorouders. Ik ben namelijk al even in de weer met een overgrootmoeder. Ze is naar voren gekomen tijdens een reading.
Een astraal tripje
Zoals je misschien van jezelf weet, zijn wij mensen zeer inventief om te ontsnappen uit benarde situaties. Met name kinderen kunnen dat en doen dat. Helaas hebben kinderen niet echt de kans om te ontsnappen aan hun verzorgers en daarom verzinnen ze een list: astraal verstoppen. Oftewel je gaat uit je lichaam en naar andere sferen. Geheel zonder stimulerende middelen. En, ook handig (maar niet heus), zonder dat iemand het door heeft. Later in je leven kan het namelijk een gevoel oproepen van verlatenheid, een gemis, een muur waar je maar steeds niet doorheen komt, iets wat je niet kan plaatsen maar waar je toch last van hebt etc. Of zoals bij mij, dat ik me volkomen los en vrij (beetje te) en ontkoppeld voel als ik in Rotterdam met de auto rondrijd in de buurt van waar ik ben geboren. Dat haalt mij uit mijn kracht en dat wil ik natuurlijk niet: werk aan de winkel.
Voorouders
In de reading kwam naar voren dat ik mijn grootmoeder achterna ben gegaan toen zij overleed. Enerzijds nieuwsgierig, anderzijds ontsnappen aan de thuissituatie. Het deel van mij wat lekker astraal zat, had het enorm naar haar zin en wilde echt niet terug. Gelukkig is het stuk nu weer bij mij, hier op aarde geïntegreerd. Daar was wel wat voor nodig: naast de reading, verschillende rituelen, een opstelling en de nodige introspectie. Eigenlijk bij veel alternatieve healing “technieken” zijn de voorouders zeer belangrijk en komen regelmatig mee doen. In mijn situatie was het natuurlijk heel helder dat hier zorg en aandacht voor mocht zijn.
Kracht en wijsheid
Zo, en dan nu mijn boek openslaan! Wat blijkt? Aalscholver staat er niet in! Mijn innerlijke grootmoeder ligt dubbel van het lachen! Ik verbind me met Aalscholver en ervaar het volgende: Ik kan met mijn mooie verenpak hoog in de lucht vliegen en diep het water in duiken. Ik ben krachtig in mijn gevoel als ruimte reiziger. Ik kom niet graag op het land; dat maakt me kwetsbaar. Maar bovenop de lantaarnpaal, met mijn vleugels wijd, open ik mijn hart en “let my tears out to dry”. De Wind gaat door mijn veren, ik geniet, Vader Zon verwarmt mij. En als ik uitgerust ben, ga ik weer op pad. Dankjewel Grootmoeder, wij zijn altijd één. Dankjewel Aalscholver, ik neem je wijsheid en kennis in mij mee, naar de aarde.
Recente reacties