Zorgen voor de vrouw in jou
Time to party
Gisteren was ik bij een event met honderden vrouwen. Het was een business event, dus merendeel van de vrouwen zal ondernemer zijn geweest. Ik verheugde me op het ontmoeten van blije, liefdevolle vrouwen. Vrouwen die dankbaar zijn dat zij hier in Nederland zoveel vrijheid genieten, dat ze zomaar op een donderdag, omdat ze er zelf zin in hebben, naar een event kunnen gaan. We kunnen kleding dragen die we zelf graag willen dragen. De uitnodiging was zelfs: fabulous rich. Om ons vrouwen uit te nodigen dat wij het verdienen om goed te verdienen. Het was in een theater; een mooie, creatieve omgeving en de organisatie had daar nog heel veel feestelijks aan toegevoegd! Time to party.
In contact met de vrouw in mij en de ander
Mijn intentie was zeker onze gemene deler: vrouw zijn, te delen, te voelen, ervaren en aandacht te hebben voor het vrouwelijk ondernemerschap. En dan bedoel ik: je bent vrouw én je bent ondernemer. Annemarie van Gaal zou komen spreken en ik moet zeggen: deze vrouw heb ik in mijn hart gesloten. Ik geef er 100 punten voor om iemand live ontmoeten, in plaats van iets over, of van iemand lezen. Be-leven! En een deel van mijn intentie was een blije dag te hebben. Ik verheugde me op een ontspannen dag, vol inspiratie, ondergedompeld in vrouwen energie, alleen al door het feit dat ze de absolute meerderheid vormden. Dit alles in contact met mijn eigen vrouwelijke energie. Ik heb de hele dag zorg gedragen voor mijn eigen innerlijke afstemming.
Vrouwenzaken
Ik ben eigenlijk niet zo van de man vrouw zaken, maar zodra ik dat zeg, weet ik dat dat niet klopt. Zo ben ik ook niet zo van de voeding, intimiteit en de hoog gevoeligheid, maar ondertussen heb ik daar wel hele heldere ideeën over. Ik ben heel erg van de man vrouw zaken, maar zeg daar alleen wat over als het zo ter sprake komt of als iemand er naar vraagt. Misschien wordt het tijd om daar verandering in te brengen. Ik probeer voorzichtig te zijn met mensen, ze niet op de tenen te tikken. Laat staan daar op te gaan staan. Er spelen dan twee zaken: 1. Ik heb natuurlijk ook helemaal niets te vinden van een ander en 2. Door rekening te houden, vind er dus sowieso wel wat van, laat ik mezelf beïnvloeden en ben ik minder mezelf. Laat ik daar eens verandering in brengen.
Jammer hè…
Wat viel me op: vrouwen die zich afschermen. Vrouwen die niet volledig aanwezig durven zijn, in contact met zichzelf en in contact met de buitenwereld. Het doet me denken aan een keer dat ik in een sauna, op de trappen sta, te wachten met een bosje andere mensen, voordat we de Löly in mogen. Mijn buurman zei tegen me: jammer hè, dat mensen zich zo opsluiten, dat ze zo bang zijn om open te zijn. Jazeker buurman. Nu kende ik hem wel. Het is een bijzondere man, geen guru, doet gewoon zijn ding. Weet alles over vissen en bloemen kweken. En hij doet soms de derde ronde van de opgieting. Mits het een klein groepje is. Ik mag dit natuurlijk helemaal niet aan het licht brengen, maar goed. Dan start hij een eigen soort löly ritueel. Heel relaxed. Zodra de deur zo’n beetje dicht is en hij is begonnen met opgieten, stelt hij een vraag: zo, mensen, hoe was jullie week? Iedereen stil, dat was al zo, maar nu met een ingehouden stilte erbij. Adem uit. En dan gaan zich toch wat mensen openen. Mooi, gewoon op een zondag avond, met wat mensen onder elkaar in een sauna.
Event sfeer
De sfeer die ik gisteren ontmoette in de zaal, dan heb ik wel bij eerdere events meegemaakt. Dan wordt er met man en macht aan het publiek getrokken om ze in beweging te krijgen en actief mee te doen en betrokken te zijn. Dat is blijkbaar echt heel lastig. Heb je de meute aan het dansen, staan er altijd mensen die dat filmen alsof ze in de dierentuin zijn. Of dat er een sfeer is neergezet van samen en hugs en open en zodra men ook maar één voet buiten de zaal zet, hup, direct terug in de afhoud-modus en de ons kent ons. Snel naar de auto, snel dit dat. Alsof ze in hun eentje naar de tv hebben lopen staren en opeens ontdekken nog een boodschap te moeten doen.
Je bent er voor je eigen plezier toch?
Je kunt je afvragen wat maakt jou dat nou uit? Zo gaan die dingen nu eenmaal. Dat zou ik kunnen doen, ware het niet dat ik na afloop gisteren wat napraatte met Nicolien. We deelden de ervaring. We waren allebei verbaasd geweest van de lege en afwijkende blikken van mensen die we dachten te herkennen via de social media, waar je toch veel dezelfde mensen “ontmoet”, dan wel langs ziet komen. Zo had ik op mijn beurt een glimlach voor iedereen die ik even in het gezicht aan keek. Gewoon vriendelijk en beleefd, geen brede grijns, geen, hé ik ken jou, neen, gewoon eenvoudig. Je kent dat wel: je loopt een wachtkamer binnen en zoekt een plekje om te zitten. Je zegt goedemorgen in de ruimte en als je iemands blikt kruist, lach je even. Dat. Serieus, sommige vrouwen hadden een blik alsof ze bij de tandarts in de rij stonden in plaats van een kop thee gingen halen.
Mening over een observatie
Nicolien en ik kwamen tot de conclusie dat veel van deze vrouwen er moe, futloos, niet in contact met zichzelf, afgesloten, ontevreden en boos uitzagen. Tuttuttut, niet bedoeld als oordeel, maar als observatie. En nee zo is niet iedereen, maar het was wel een heel duidelijk beeld. De groep vrouwelijke ondernemers in Nederland is klein en op deze dag komen er toch een paar honderd samen. Dan laadt deze groep toch een beeld zien van de stand van zaken, al is het wellicht een subgroep van een groep. Ze zagen er echt niet gelukkig uit. Niet blij, niet vrolijk, niet vrij, niet open, niet samen, niet in de ik doe mee stand. Ondanks dat ze er wel waren.
Waar is de vouwen power?
Het raakte me. Ik had er echt om kunnen huilen. Ik vond het armoedig. Zoveel potentie bij elkaar. Zoveel kracht. Natuurlijk had ik ook met een andere bril kunnen kijken. En nee, ik wilde het gewoon eens rustig bekijken, want het is gewoonweg pijnlijk. Ik weet zeker dat deze vrouwen eigenlijk ook gewoon blij en gelukkig willen zijn. En als je het ze zou vragen, zouden ze wellicht nog zeggen dat ze gelukkig zijn. Maar de energie was er niet, het gevoel was er niet. De blik in de ogen, een soort staren. Wat missen wij vrouwen power. Niet te filmen. Prima, als er mensen nu pissed worden, heel goed. Kom maar op met die energie.
Gevangen
Waar zit die levendige, sprankelende , vrolijke, magische, kenau energie, verstopt in al die vrouwen? Waarom wordt dat allemaal zo onderdrukt? Ja, ja, allemaal angsten en belemmeringen. Ik merk het ook in mijn praktijk. Zodra ik uit mijn stoel spring en mijn lichaam inzet om uitdrukking te geven aan de situatie die in de coachsessie speelt, word ik angstvallig bestudeerd. Zelfs bij een danssetting: iedereen IS al aan het bewegen, dan nodigt de teacher uit om wat meer te geven. Stilte, bij wijze van. Het valt overal op: mensen zitten gevangen in hun eigen wereld.
Durf te leven!
Bij deze een oproep: word wakker! Open je ogen en zie in welke kooi je bent ingedut. Last van kwaadheid, irritatie, mopper, ontevredenheid, gebrek aan energie, geen contact meer met je gevoel, niet meer weten wat je wilt, geen lef om je hart te openen, geen puf om iemand vriendelijk gedag te zeggen, of te arrogant om dat te doen, klachten over de rest van de wereld? Word wakker! Zorg dat JIJ het naar je zin hebt! Het is normaal om je goed te voelen, om je energiek te voelen. Doe het niet voor minder. Durf te leven. Durf je te openen. Laten we dan eens kijken wat voor heerlijke magische, lichte, blije energie er in de wereld gaat stromen. Ik geloof dat ik mijn missie heb gevonden.
Recente reacties