En daarmee jezelf vinden. Je neemt in je leven heel veel verschillende rollen aan. Soms een hoofdrol, soms een bijrol. Soms bewust en soms onbewust. Rollen kunnen verwachtingen scheppen. Bijvoorbeeld hoe een kunstenaar er uit MOET zien en hoe een bankdirecteur. Of een hele mooie die ik eens heb gehoord: waarom een vrouw uit Wassenaar haar vriendinnen niet mee kreeg naar de sauna. Dan zouden ze zich onvoldoende kunnen onderscheiden van de rest. Weg rol, weg masker, alleen nog maar jezelf zijn.
De rol van moeder
Een rol waar ik zelf los van mocht komen was de rol die ik mezelf had gegeven in het leven van mijn oudste dochter. Pas toen zij op kamers ging wonen en mijn rol anders werd, kon ik opmerken dat zij een heel sterk het “onderwerp van mijn aandacht” was geweest. Ik merkte een leegte op. Niet alleen haar verhalen en activiteiten die ik trouw volgde, maar het viel op dat ik deels NIET met mezelf was bezig geweest. Er was heel veel aandacht naar haar uitgegaan.
Interne spagaat
Onpersoonlijk gezegd was mijn aandacht gericht op iets buiten mij. Ik snap nu ook veel beter waarom ik op sommige verzoeken van haar (mam, mag ik een piercing?), in een spagaat vloog. Natuurlijk had ik daar enerzijds zelf een mening over en een gevoel bij. Maar hoe ga ik dat verwoorden naar mijn dochter? Anderzijds, wie ben ik dat ik iets te zeggen heb over haar lichaam?
Maar hoe voelt het nu echt?
Ik was meer bezig geweest met de rol van moeder, dan met wat ik er nu echt zelf van vind. Ik hoor nu de eenduidige stemmen van mijn dochters in mijn oor: “echt niet mam, jij hebt echt overal een mening over!” Oké dat is waar. Wat ik verzuimd heb ruimte te geven is, hoe IK me erbij VOELDE en dat serieus te nemen. Daar bij stil te staan en van daaruit reageren. In plaats daarvan gaf ik een mening die bestond uit een smeltkroes van gevoelens, emoties, gedachten, ervaringen etc. Ik was me onvoldoende bewust van al die facetten. Het eindresultaat, dat wat naar buiten komt, is dan een mening; een woordenstroom. Ik maakte het ingewikkeld. Dat levert innerlijke conflicten op en onnodige gedachten en zorgen. Je zult misschien denken dat is menselijk. Ja, dat is waar, maar ik verzuimde daarmee zorg te dragen voor mezelf. Dichtbij mezelf te blijven en zorg te dragen voor wie ik in wezen ben. Mijn bewustzijn in te zetten en mijn gevoel belangrijk te maken.
Doe mij een normale moeder
Als ik opnames zie van het gezinnetje van vroeger, en me weer in mezelf verplaats van toen, dan wilde ik denk ik “de” ideale moeder zijn. De moeder die misschien wel niet bestaat. Door mezelf in die rol te persen leverde ik hoe dan ook iets van mezelf in. Een andere herinnering laat me iets anders zien. Mijn kinderen vroegen mij toen ze op de lagere school zaten: “mam, kan jij je niet eens gedragen als een normale moeder?”(en ik maar denken dat ik dat was…) ”Hmm”, was mijn antwoord, “hoe ziet dat er dan uit?” “Nou, een beetje zoals die en die moeder.” “Aha, hmm, en dat betekent ook dat ik dergelijke kleding moet gaan dragen zeker?” “Ja!” “Oke , gaat niet lukken.” Nee, dat zagen zij ook wel. Vervolgens waren ze toch gewoon blij met hun eigen mamma.
Je zit altijd op je eigen frequentie
Ik nam enerzijds een rol aan en anderzijds kon ik niet anders dan toch ook erg mezelf zijn. Dat is een heel erg prettige gedachte. Je zult altijd hoe sterk je je ook aanpast, ALTIJD je eigen energie blijven vertegenwoordigen. Wat je er ook voor masker opplakt! Je kan niet onder je eigen manier van resoneren heen. Laat dat eens tot je doordringen! Door een rol, een masker, een houding, een sluier op, aan, voor te doen, maak je het jezelf alleen maar moeilijk! Daarbij wordt het voor de buitenwereld heel lastig te weten met wie of wat je van doen hebt. De buitenwereld reageert namelijk WEL op je masker, je rol. Alles heeft een specifieke energie. Ook een masker. Komt die frequentie niet overeen met wie jij in wezen bent, dan zal je zelf een soort kortsluiting ervaren. Innerlijke strijd, kwaadheid, of een ander rotgevoel. Ik zou zeggen: tijd om je rol los te laten!
Recente reacties