Schurend en slippend de bocht door

Ken je dat gevoel, alsof je in een karretje zit, dat net niet met alle wieltjes lekker op de rails zit. Dat het schuurt, dat het trekt, dat het een naar geluid maakt. Herkenbaar? Hoe dan ook, dan is het voor mij een moment om even pas op de plaats te maken en tijd voor mezelf in te ruimen voor het doen van wat onderzoekjes. Zodoende ging ik een weekend besteden aan mijn, noem het, mijn dark sides. Oftewel wat zie ik niet goed en wat zit me wel in de weg. Of in ieder geval wat belemmert me en houdt me onaangenaam bezig. Meestal belemmert een dark side je van het nemen van actie. Het maakt dat je ergens in vast blijft zitten, in blijft geloven, dat er eerst iets anders moet gebeuren en dat er dan pas…. Licht in de tunnel verschijnt. Je blijft geloven in het verhaal wat je er zelf in eerste instantie over hebt verzonnen. En lief mens dat gaat ver, heel ver. Oftewel tijd voor actie.

Verandering van omgeving

De actie bestond eruit dat ik abrupt een weekendje wegging. Uit de vertrouwde omgeving, weg van  de gewoontes die daarbij horen. Ook had ik op de valreep het boek van Mark Manson besteld: De edele kunst van not giving a fuck. Jemig dat is een zeer ontnuchterend boek en precies wat ik even nodig had. Een zeer humorvolle kick in the ass die me in no time met twee voetjes op de grond neerzette. Ik weet niet hoe jij boeken leest, maar ik lees ze in ieder geval met de bril op van: wat heb IK hier NU aan. Manson weet onze dark side bijzonder goed te omschrijven.

 We zijn grote fantasten

Onder andere onze hang naar bijzonder, anders, speciaal te willen zijn, of te denken dat we moeten zijn. Ik heb daar zelf een verhaal over dat ik, doordat ik van de ene naar de andere kant van het land verhuisde, ik als een vreemde eend werd gezien. Ik had een Rotterdamse RRRRRR en een harde GGGG. En tja, dat hebben ze niet in Limburg. En zo waren er nog wat opvallende, andere zaken. Ik had niet echt het idee dat ik erbij hoorde. En dat hoor ik heel veel mensen zeggen. Ik wil niemand tegen het been schoppen of nog meer pijn bezorgen, maar ik ben bewust uit Facebook groepen gestapt over hoogbegaafdheid en hoog gevoeligheid omdat daar veel de nadruk ligt op ik ben anders en de wereld begrijpt me niet. Dat ervaar ik ook, maar ik merk ook dat dat idee me niet dient. Waarom zou ik het herhalen en het leven in blijven blazen?

Zorg voor actie!

Het verhaal dient niet op het moment dat je er, noem het ongelukkig, van wordt, en je er niet beter door gaat voelen. Wat er dan bij mij gebeurt is dat ik namelijk ook niet meer in actie kom. En dat is nu juist waar ik wel moet doen. Als ik het boek, ik ben nog niet op de helft, maar voor dat wat ik nu gelezen heb, in één woord moet samenvatten is het: actie. Kom in actie. Laat je eigen niet op waarheid berustte verhalen gaan, omarm je pijn en ga iets doen, maar dan wel zonder moeite. Over die pijn: Manson zegt eigenlijk: kies hoeveel pijn je bent bereid te dragen. Dat is een heel mooie benadering. Dat betekent namelijk ook dat als je dat niet bent (bereid om er op enigerlei voor te lijden) je het onvoldoende belangrijk vindt.

Onderzoekje

Natuurlijk zou ik het boek, met een andere bril op, net anders verwoorden en samenvatten en dat is nu juist ook zo leuk en irritant aan ons menszijn. We betrekken al snel iets op onszelf. Geen probleem verder in dit geval: ik was namelijk toch bezig met mijn eigen onderzoekje en daar past de samenvatting van het boek tot de bladzijde waar ik nu ben, prima in.  In mijn eigen onderzoekje van de dark side had ik een aantal trainers en coaches en mensen die de afgelopen jaren in mijn leven zijn geweest op een rij gezet. Ik heb daar een lijstje achter geplakt wat ik niet fijn aan hen vond/vind. Nu wil je natuurlijk wel weten wat die klachten zijn (of wie die trainers en of personen zijn). Hang de vuile was maar buiten! Prima ik geef je mijn actie lijstje om mijn dark side te wat lichter te maken.  Goed, ik zal open zijn. De thema’s die ik tegenkwam waren onder andere: vaag, op zichzelf gericht, bot en uit contact. Zo echt geen fijne lijst. Dankjewel. Tijd om in de actie te gaan.

Moraal van het verhaal

Zorg dat je ruimte maakt voor jezelf om te kunnen horen wat er in je speelt. Wat je innerlijke stem je te vertellen heeft. Volg je impulsen die je de juiste weg wijzen en geniet van de reis. Verwacht niet dat het direct iets op zal leveren, maar laat het gebeuren. Het is totaal niet erg om dark sides te hebben, als je ze maar regelmatig even uit laat wapperen om te kijken welke boodschap erin verborgen zit. Weet zodra je niet meer makkelijk in actie komt, dat je wat te doen hebt op dat vlak. Ga aan de slag, ben mild bekijk het rustig, in contact met je innerlijke stem, die nooit bot of onaardig is, maar altijd begripvol en liefdevol. Zodra je klaar bent heb je je waardes weer op orde, je gedachten en je actie plan klaar. Have fun!